سنسور نوری چیست؟
سنسورهای نوری، جزو دسته‌های مختلف سنسورهای مجاورتی هستند که از ارسال و دریافت نور مدوله برای عملکرد خود استفاده می‌کنند. نور مدوله شده، پالس‌هایی با فرکانس بین ۳۰ تا ۵ kHz هستند و این استفاده از نور مدوله شده باعث افزایش رنج تشخیص سنسور و کاهش تأثیر نور محیط بر روی سنسور می‌شود. این نور ممکن است در طیف نور از سبز تا نور نامرئی مادون قرمز قرار بگیرد.
عمدتاً در ساختار سنسورهای نوری، از نور مادون قرمز با طول موج ۸۸۰mm استفاده می‌شود؛ این انتخاب به دلیل تداخل کم نور مادون قرمز با نور محیط و افزایش فاصله سوییچینگ سنسور انجام می‌شود. بر روی سنسورهای نوری، یک پتانسیومتر نیز به منظور تنظیم حساسیت سنسور نصب می‌شود. این سنسورها به سه دسته زیر تقسیم می‌شوند:
1. سنسورهای نوری یک طرفه (Diffuse): در این نوع سنسور، نور ارسالی از یک منبع به سطح مقصد ارسال شده و نور منعکس شده توسط اشیاء به سنسور باز می‌گردد. اندازه‌گیری نور منعکس شده توسط سنسور به تشخیص وجود یا عدم وجود اشیاء بستگی دارد.
2. سنسورهای نوری رفلکتوری (Retro-reflection): در این حالت، یک سطح بازتابنده وجود دارد که نور ارسالی از سنسور توسط اشیاء به سمت سنسور باز می‌گردد. تغییر در نور بازگشتی نشانگر وجود یا عدم وجود اشیاء است.
3. سنسورهای نوری دو طرفه (Through Beam): در این نوع سنسور، دو قسمت جداگانه برای ارسال و دریافت نور وجود دارد. وجود یا عدم وجود اشیاء بر اساس اینکه آیا نور از یک طرف به طرف دیگر منتقل می‌شود یا خیر، تشخیص داده می‌شود.
سنسور نوری آتونیکس با دقت و سرعت عملکرد برجسته، در دامنه صنعت نقش حیاتی ایفا می‌کنند. این سنسورها، به واسطه ارسال و دریافت پالس‌های نوری، نیازی به برخورد مستقیم با اجسام ندارند. علاوه بر این، توانایی تشخیص اجسام از فواصل نسبتاً دور یکی از ویژگی‌های مهم آنهاست. دوام بالا، توانایی تشخیص اشیاء متنوع، و کارایی عالی در محیط‌های صنعتی، از مزایای چشم‌گیر این نوع سنسورها محسوب می‌شوند.
هرچند که سنسورهای نوری به دلیل مزایا و کاربردهای وسیع خود مورد استقبال قرار گرفته‌اند، اما معایبی نیز با آنها همراه است. به عنوان مثال، نصب حسگرهای نوری دو طرفه ممکن است با مشکلاتی روبه‌رو شود و زمان قابل توجهی را در بر بگیرد. همچنین، در محیط‌های بسیار تاریک، تمایل به کاهش دقت دارند و اشیاء با رنگ تیره را با دشواری تشخیص می‌دهند.
